Better be sorry than sweet – de negatieve impact van een onschuldig lijkende slogan op het zelfbeeld van meisjes
~ Laat kinderen lekker fouten maken, ongeacht of ze jongen of meisje zijn – zo groeien ze vrijer en sterker ~ Een felroze kinderschrift met een duidelijk voor meisjes bedoelde quote zette me aan het denken over hoe anders we meisjes behandelen dan jongens. En waarom dat hun zelfbeeld en durf negatief beïnvloedt. Mijn les: liever sorry moeten zeggen dan jezelf klein houden.
VEERKRACHTZELFBEELD
10/1/20254 min read
Better be sorry than sweet – de negatieve impact van een onschuldig lijkende slogan op het zelfbeeld van meisjes
Motto:
~ Laat kinderen lekker fouten maken, ongeacht of ze jongen of meisje zijn – zo groeien ze vrijer en sterker ~
SEO intro:
Een felroze kinderschrift met een duidelijk voor meisjes bedoelde quote zette me aan het denken over hoe anders we meisjes behandelen dan jongens. En waarom dat hun zelfbeeld en durf negatief beïnvloedt. Mijn les: liever sorry moeten zeggen dan jezelf klein houden.
Een lelijk schriftje en een wijze les
Ik was op zoek naar een schriftje.
Sinds een tijdje schrijf ik Morning Pages – een methode uit The Artist’s Way om je creativiteit te hervinden. Dat kan ik wel gebruiken. Aanleg genoeg, maar ik doe er te weinig mee.
Perfectionisme zit me vaak in de weg. En het idee dat ik altijd eerst moet doen wat ‘moet’ – werken, huishouden, voor de kids zorgen, dingen regelen – voordat ik mag doen wat me écht energie geeft. Zoals schilderen en tekenen.
Tijdens de meivakantie op Terschelling wilde ik starten. Mooie plek, mooi project. Maar ik stelde het kopen van een schriftje steeds uit. Ik genoot zo van de stilte op de camping en in de duinen dat ik geen zin had in de drukte van het dorp. Op de laatste dag van april ging ik toch met Elissa op pad. Eerst nog even via het Groene Strand – waar we zo genoten dat we de tijd vergaten. Bij de Hema stonden we uiteindelijk voor een dichte deur.
De volgende ochtend fietste ik zonder schrift naar Oost, waar Elissa een buitenrit had en ik in de tussentijd wilde schrijven. Ik hoopte op een winkeltje. En ja hoor: tussen de souvenirs lagen een paar schriftjes. Knalrood of zwart, met dikke lijnen. Lelijk, totaal niet wat ik had bedacht. Maar ik moest grinniken. Misschien was dat juist perfect: bij een mooi schrift zou ik weer willen ‘presteren’.
Morning Pages gaan juist over vrijuit schrijven, zonder rem. Alles eruit: slordige gedachten, halfaffe ideetjes, irritaties, zorgen, boosheid. Dingen die je vaak inslikt omdat je bang bent voor spijt, omdat het niet netjes of nuttig is.
Ik kocht het lelijke schrift. Die ochtend schreef ik mijn eerste drie pagina’s, in de duinen, met zand en wind die mijn bladzijdes meesleurden. Mijn handschrift hobbelde mee met de ondergrond, en ik genoot. Het voelde alsof het Universum me zachtjes wegduwde van controle en richting ontspanning stuurde. Weg van perfectionisme, richting gewoon doen wat wil stromen.
"Dat lelijk schriftje was precies wat ik nodig had om mooie ideeën te laten ontstaan."
De roze kaft met de verkeerde boodschap
Een paar weken later was het schrift vol. In mijn voorraad vond ik vooral dikke of onhandige exemplaren. En een felroze schriftje dat ik ooit voor Elissa had gekocht. Ze had het nauwelijks gebruikt, op wat krabbeltjes na.
Ineens viel mijn oog op de quote op de kaft: Better be sweet than sorry.
Wat!? Een flinke verontwaardiging borrelde omhoog.
Hoezo meisjes aansporen om liever lief te zijn dan fouten te maken? Op een schrift voor jongens zou zo’n tekst nooit staan. Die mogen stoer zijn, luidruchtig doen, dingen uitproberen, fouten maken – en daar soms zelfs zonder sorry mee wegkomen.
Sinds ik Ongetemd Leven las, de bestseller van Glennon Doyle, zie ik steeds scherper hoe schadelijk dit soort subtiele boodschappen zijn. Meisjes krijgen vaak signalen om braaf te blijven, zich aan te passen, geen risico te nemen. Jongens krijgen juist vaker de ruimte om grenzen te verkennen en fouten te maken. Het lijkt onschuldig, maar het vormt hun zelfbeeld, zelfvertrouwen en durf – soms voor het leven.
Sweet betekent vaak: je grenzen niet aangeven, je eigen pad niet volgen.
Sorry voorkomen betekent: perfectionisme, kramp, nooit nieuwe dingen proberen.
Waarom zouden we meisjes dat willen leren?
"Fouten maken is geen jongensrecht, maar een mensenrecht."
Wat ik zelf meekreeg
Van mijn moeder leerde ik al vroeg dat je dingen moet uitproberen. Fouten maken hoorde erbij. We kookten samen – en het mocht mislukken. Ik hielp het huis schilderen toen ik zeven was – en ik mocht knoeien. Toen er plavuizen werden gelegd, leerde ik tegels snijden. En vanaf de basisschool mochten we zelfstandig met de trein, inclusief het missen van een overstap.
Een tijdje terug hoorde ik een vrouw klagen dat haar vriend haar had gevraagd de wasmachine af te koppelen. “Dat kunnen vrouwen toch niet?” zei ze. Ik schrok. Dat je iets niet geleerd hebt, betekent niet dat je het niet kunt. En dat je een keer water knoeit, betekent niet dat het is mislukt. Het betekent dat je iets hebt geleerd.
Toen haar gesprekspartner instemmend knikte, voelde ik een diepe zucht opkomen. Wat valt er nog veel terrein te winnen voor vrouwen… In zelfvertrouwen. In imperfect durven zijn. In fouten maken en leren, in plaats van opgeven. Soms gewoon sorry zeggen – in plaats van nooit beginnen.
Hoe ik mijn kinderen leer fouten maken
Met Milan en Elissa doe ik dat ook zo. Ze leren boren, timmeren, naaien, koken, armpje drukken. Ik nodig ze uit om nieuwe dingen te proberen, ook als het spannend is of fout kan gaan:
Een hoge klimtoren op, terwijl ik eronder sta.
Een net te grote fiets uitproberen, ook als hij een kras oploopt.
Een recept van TikTok maken, ook al mislukt het de eerste keer.
Zelf met het OV reizen, inclusief het risico verkeerd uit te stappen.
Elissa zei laatst: “Mam, ik vind het zo fijn dat jij me dingen zelf laat proberen en fouten mag maken. Daardoor durf en kan ik meer dan veel klasgenoten.”
Ze weten: fouten maken mag. Sorry zeggen als het nodig is, ook. En natuurlijk de troep opruimen – mét mijn hulp – als iets misgaat. Maar dingen laten om fouten te vermijden? Nee.
En dus besloot ik recalcitrant het roze schrift te gebruiken – maar dan met een omgedraaide boodschap:
“Better be sorry than sweet”
Een beetje zoet mag best. Maar laat het je niet beperken.
Geleerde lessen
Creativiteit stroomt pas als je controle en perfectie loslaat.
Soms geeft een lelijk schriftje de mooiste inspiratie.
Subtiele boodschappen beïnvloeden het zelfbeeld van meisjes én jongens.
Fouten maken is een essentieel onderdeel van leren en groeien.
Kinderen die ruimte krijgen om te proberen, ontwikkelen zelfvertrouwen en veerkracht.
Groeiende ouders = groeiende kinderen
Sta eens stil bij jezelf:
Hoe ga jij om met fouten maken – bij jezelf én bij je kinderen?
Geef je jezelf de ruimte om te proberen, te falen en opnieuw te beginnen, en zo beetje bij beetje te groeien?
Benader je, vaak onbewust, meisjes en jongens anders? Hoe zou je het willen doen?
Probeer de komende week kleine momenten van zelfobservatie in te bouwen. Kijk hoe vaak je neigt naar “lief en netjes houden” of juist naar “laat maar proberen”. En stel jezelf daarna de vraag: welke gewoonte wil ik loslaten, en welke nieuwe gewoonte wil ik oefenen om mijn kinderen vrijer en sterker te laten groeien?