Het idee voor Growing Kids Growing Parents ontstond toen ik me dankzij mijn burn-out ging verdiepen in persoonlijke ontwikkeling.
"Dit wil ik andere opvoeders ook meegeven!"

Sonja Evers (ir.)

"Toen ik klein was, was mijn favoriete boek 'O, wat een fijne dag!' Door dat boek voelde ik intuïtief hoeveel we als kinderen al kunnen en dat volwassenen ons vaak totaal onderschatten. Dat we net zo serieus genomen horen te worden als zij; met onze eigen karakters, talenten, eigenheid, wensen en behoeftes. 'Ronja de roversdochter' en 'Geef me de ruimte' versterkten dat. En mijn moeder ook: met 7 jaar mocht ik het houtwerk van de voorgevel schilderen. Wat prima ging. Met 8 jaar naaide ik mijn eerste kledingstuk. Met 10 jaar kon ik zelfstandig koken. Ze versterkte mijn geloof in mezelf.

Dat volle vertrouwen in eigenheid heb ik diep van binnen altijd gehouden. Maar omstandigheden zorgden ervoor dat ik me ging aanpassen aan de verwachtingen van anderen en daardoor mezelf kwijt raakte. Dat ik me niet richtte op het ontwikkelen van mijn talenten, maar op het verbeteren van de vaardigheden waar ik niet zo sterk in was. Dat ik mijn emoties en intuïtie onderdrukte, om groot en sterk en analytisch verstandig te zijn. Heel begrijpelijk, maar ik liep er op stuk. En ik zie het bij anderen gebeuren.

Bij mijn 2e burn-out zijn mijn wijze zusje: "Ik denk dat je nog dieper moet zinken, want je houdt nog teveel vast aan de manier van leven die je in de burn-outs heeft gebracht." Ze kreeg gelijk. Pas bij de 3e durfde ik de oude patronen die me uitputten echt te erkennen en los te laten. En op zoek te gaan naar nieuwe, bij mij passende, energiegevende. Een zware reis.

Maar het was het zo waard! Want jezelf durven zijn in al je aspecten is essentieel voor geluk en levenslust heb ik ontdekt. Nu wil ik mijn kinderen en andere volwassenen inspireren hetzelfde te doen, door hen tools, vaardigheden en inzichten mee te geven."
Zonnige groet, Sonja Evers (ir.)

Mijn verhaal:

In Noorwegen nam ik me voor en zette ik de eerste stappen om vanaf toen wél mijn gevoelens en emoties te respecteren, omdat ik ontdekte hoeveel wijsheid er in deze levenswegwijzers zit. Milan gaf ik een compliment (en later een dikke knuffel) toen hij niet alleen chagrijnig was, maar het ook herkende, benoemde en zijn behoefte aan even rust uitsprak.

Mijn beperkende, maar onbewuste overtuiging dat ik het met de kruimeltjes van het leven moet doen, herken ik sinds een tijdje en leer ik beetje bij beetje los te laten. Milan en Elissa support ik om hun grootse (en kleine) dromen uit te spreken en erin te geloven.

Zo groeien we elke dag een stapje verder, met hulp van de levenslessen toolbox die ik steeds meer aanvul.

Een persoonlijke crisis gevolgd door een fikse burn-out maakte me nieuwsgierig: Wat zou ik mijn kinderen tijdens hun opvoeding kunnen meegeven, zodat zij later - en nu al - steviger in hun schoenen zullen staan?

Ik ontdekte: authenticiteit, emotionele intelligentie en veerkracht. En het belang van veilige hechting, goede communicatie en je bewust zijn van je patronen en overtuigingen. Sindsdien oefen ik die zelf én probeer ik ze mee te geven aan mijn kinderen.

In Terschelling oefende ik mijn authenticiteit en autonomie omdat ik had ontdekt dat ze veel belangrijker zijn dan ik altijd had gedacht. In Rotterdam liet ik daarom Elissa op haar verzoek met twee verschillende schoenen naar school gaan.

Krachtvoer

Als je nog vragen hebt, stuur me gezellig een mailtje!