"Het idee voor Growing Kids Growing Parents ontstond toen ik me dankzij mijn burn-out ging verdiepen in persoonlijke ontwikkeling en ontdekte hoe we onze veerkracht, authenticiteit en levenslust kunnen versterken. Dat wilde ik mijn kinderen van jongs af aan meegeven!
En andere opvoeders, zodat zij het hun kinderen weer kunnen leren."

Toen ik tijdens mijn burn-outs coaching kreeg en boeiende nieuwe kennis en vaardigheden opdeed, realiseerde ik me hoe waardevol het zou zijn als mijn kinderen hier van jongs af aan al bekend mee zouden zijn. Zodat ze steviger in hun schoenen zouden staan, meer zichzelf zouden durven zijn, levenslustiger zouden leven dan ik vroeger deed. En omdat kinderen meer leren van wat ze zien doen, dan van wat hen wordt verteld dat ze moeten doen, ben ik het vooral ook gaan voorleven. Mijn groei helpt hen groeien, hun groei inspireert mij weer.

Ik ben er vervolgens over gaan bloggen, om zo ook andere ouders te inspireren: over authenticiteit, emoties, growth mindset, veerkracht, moed, communicatie en meer.

In 2024 verlegde ik de focus een beetje: naar het vergroten van je veerkracht. In eerste instantie omdat ik de vermoeidheid en stress die eindeloos bleven hangen na de burn-outs zat was. Maar het doel bleef hetzelfde: mijzelf ontwikkelen en de kennis en vaardigheden die ik daarbij opdoe, delen met Milan, Elissa en anderen. Ook nu weer door het voor te leven: buiten mijn comfort zone te stappen, erover te vertellen, stralend te falen als iets mis loopt, te laten zien hoe je dan mild kunt zijn naar jezelf, kennis te delen en hen te helpen bij hun struggles. Prachtig om te zien hoeveel steviger zij in hun schoenen staan dan ik op die leeftijd. En fascinerend om te merken hoe ikzelf ben gegroeid hierdoor.

Laat je inspireren! Eigenzonnige groet, Sonja

Mijn levenslessen toolbox

In Noorwegen nam ik me voor en zette ik de eerste stappen om vanaf toen wél mijn gevoelens en emoties te respecteren, omdat ik ontdekte hoeveel wijsheid er in deze levenswegwijzers zit. Milan gaf ik een compliment (en later een dikke knuffel) toen hij niet alleen chagrijnig was, maar het ook herkende, benoemde en zijn behoefte aan even rust uitsprak.

Mijn beperkende, maar onbewuste overtuiging dat ik het met de kruimeltjes van het leven moet doen, herken ik sinds een tijdje en leer ik beetje bij beetje los te laten. Milan en Elissa support ik om hun grootse (en kleine) dromen uit te spreken en erin te geloven.

Zo groeien we elke dag een stapje verder, met hulp van de levenslessen toolbox die ik steeds meer aanvul.

Een persoonlijke crisis gevolgd door een fikse burn-out maakte me nieuwsgierig: Wat zou ik mijn kinderen tijdens hun opvoeding kunnen meegeven, zodat zij later - en nu al - steviger in hun schoenen zullen staan?

Ik ontdekte: authenticiteit, emotionele intelligentie en veerkracht. En het belang van veilige hechting, goede communicatie en je bewust zijn van je patronen en overtuigingen. Sindsdien oefen ik die zelf én probeer ik ze mee te geven aan mijn kinderen.

In Terschelling oefende ik mijn authenticiteit en autonomie omdat ik had ontdekt dat ze veel belangrijker zijn dan ik altijd had gedacht. In Rotterdam liet ik daarom Elissa op haar verzoek met twee verschillende schoenen naar school gaan.

Bij mijn 2e burn-out zijn mijn wijze zusje: "Ik denk dat je nog dieper moet zinken, want je houdt nog teveel vast aan de manier van leven die je in de burn-outs heeft gebracht." Ze kreeg gelijk. Pas bij de 3e durfde ik de oude patronen die me uitputten echt te erkennen en los te laten. En op zoek te gaan naar nieuwe, bij mij passende, energiegevende. Een zware reis.
Maar het was het zo waard! Want jezelf durven zijn in al je aspecten is essentieel voor geluk en levenslust heb ik ontdekt. Nu wil ik mijn kinderen en andere volwassenen inspireren hetzelfde te doen, door hen tools, vaardigheden en inzichten mee te geven."
Zonnige groet, Sonja Evers (ir.)

"Toen ik klein was, was mijn favoriete boek
'O, wat een fijne dag!' Door dat boek voelde ik intuïtief hoeveel meer we als kinderen al kunnen dan volwassenen denken; dat die kinderen vaak flink onderschatten. Dat we net zo serieus genomen horen te worden als zij; met onze eigen karakters, talenten, eigenheid, wensen en behoeftes. De boeken 'Ronja de roversdochter' en 'Geef me de ruimte' versterkten dat. En mijn moeder ook: met 7 jaar mocht ik het houtwerk van de voorgevel schilderen. Wat prima ging. Met 8 jaar naaide ik mijn eerste kledingstuk. Met 10 jaar kon ik zelfstandig koken. Ze versterkte mijn geloof in mezelf.

Dat vertrouwen in eigenheid en eigen kunnen, heb ik diep van binnen altijd gehouden. Maar omstandigheden zorgden ervoor dat ik me ging aanpassen aan de verwachtingen van anderen en daardoor mezelf kwijt raakte. Ik richtte met niet meer op het ontwikkelen van mijn talenten, maar op het verbeteren van de vaardigheden waar ik niet zo sterk in was. Dat ik mijn emoties en intuïtie onderdrukte, om groot en sterk en analytisch verstandig te zijn. Begrijpelijk, maar ik liep er op stuk. En ik zie het bij anderen gebeuren.

Mijn onverwachte inspiratiebronnen

Wil je op de hoogte blijven? Abonneer je op de nieuwsbrief!