Welke levenslessen wil jij je kind meegeven?

Waar focus jij op bij het opvoeden van je kinderen?

Ik heb Milan en Elissa net naar bed gebracht. Deze keer Milan als eerste, omdat hij vandaag ziek en om 19:30 al doodop was. Nadat ik Elissa naar bed heb gebracht, blijf ik nog even bij haar. Ze vindt het zo heerlijk om tegen me aan gekropen in slaap te vallen, en daar neem ik deze keer graag even de tijd voor.

Ondertussen mijmer ik. Ik denk aan hoe groot ze al zijn en hoe snel dat is gegaan. Aan hoe dierbaar ze me zijn, en tegelijk zo kwetsbaar. Aan hoe ontzettend graag ik ze een gelukkig en voorspoedig leven gun, terwijl ik me tegelijk realiseer ik me dat ik mijn mooiste levenslessen leerde toen ik juist in een moeilijke periode zat.

Een nieuwe levensfase breekt aan…

Bizar hoe snel die tijd gaat! De eerste jaren leken door de dramatisch slechte nachten voorbij te kruipen, maar inmiddels zit Milan al in groep 8, heeft een beugel en hoeft nog maar 15 centimeter tot hij me voorbij is gegroeid. Het is nog altijd een heerlijk joch; lief, vaak vrolijk, leergierig, behulpzaam, en een echte knuffel. En we hebben prachtige gesprekken over vanalles.

Maar hij wordt ook steeds meer puber: bijdehanter, eigenwijzer, zelfstandiger. Dat vind ik prachtig om te zien. Ik heb genoten van elke fase, en ik geniet van wat deze levensfase met zich mee brengt. Zoals twee weken geleden; toen Milan kampweek had met alle groep 8 klassen van zijn school. Vooraf was hij een beetje misselijk van de spanning, maar naderhand mentaal centimeters gegroeid. Die is helemaal toe aan de middelbare school. Leuk!

Vanaf de middelbare school heb je minder invloed

Maar ineens sloeg ook de schrik me om ‘t hart. Want van veel ouders hoor ik dat je kind binnen ca 3 maanden middelbare school enorm is veranderd: de vertrouwelijkheid wordt veel minder, ze vertellen je weinig over wat hen bezig houdt, je kent hun vrienden en diens ouders nauwelijks, ze worden flink eigenwijzer en luisteren liefst niet meer naar je. Zo zijn een vader me laatst: “Wat is mijn dochter ineens veranderd! Ik wou dat ik een aantal dingen met haar had besproken vóórdat ze naar de middelbare school ging… Bijvoorbeeld over vriendjes…”

Dat vind ik allemaal logisch en mooi: kinderen horen zich steeds meer los te maken en op eigen benen te kunnen staan. Dat heeft de natuur prima geregeld. Maar ik bedacht me ook: wat wil ik hen voor die tijd – wat wil ik ze überhaupt – aan levenslessen meegeven?

Lessen voor het leven

Waarschijnlijk vindt lang niet iedereen dat zo’n big deal: die kinderen zullen zich wel redden. Dat snap ik. Maar tijdens de heftigste periode van mijn leven – mijn dubbele (bijna 3-dubbele) burn-out – leerde ik via coaches tools kennen waarvan ik dacht: wat jammer dat ik die als kind niet heb geleerd!

Dan had ik waarschijnlijk nooit deze heftige burn-outs gekregen!…

Op dat moment ontstond voor mij de drive om de lessen die ik – uit professionele coaching, leerzame boeken, of van andere mensen – leerde toen ik midden 30 was, mee te geven aan mijn kinderen. Op een manier die hen aanspreekt. Deels door het ze te vertellen, maar vooral door het voor te leven. Zodat zij steviger, zelfverzekerder en gelukkiger in hun schoenen kunnen staan dan ik stond.

Om diezelfde reden ben ik mijn Growing Kids blog gestart, en schreef ik de blog ‘Als ik dit als kind had geleerd, had ik nooit een burn-out gekregen (dus leer ik het mijn kinderen)’ voor 365 Dagen Succesvol [bijna 45.000 views] over:

• Veerkracht: wat is het en hoe krijg je het?

• Emoties: eigenlijk best handige richtingaanwijzers

• Eigenheid maakt je sterk

• En nog veel meer onderwerpen, zoals: ‘Nee’ durven zeggen, effectief communiceren bij ruzies, de waarde van echt eerlijk zijn.
  

Wat gaat het leven snel!

Toen waren ze echter nog 3 en 6 en dacht ik dat ik daar tot hun 18e (want ik ga er van uit dat ze dan het huis uit gaan) rustig de tijd voor had. Maar misschien is het wijs om ze al voor de middelbare school wat belangrijke lessen mee te geven. Als ik bij de slapende Elissa zit, denk ik aan een aantal onderwerpen die ik haar en Milan wil meegeven:

• Authenticiteit, geloven in je eigenheid en eigen-wijs durven zijn

• Assertiviteit, je grenzen aangeven, uitspreken wat jij zelf wilt, ‘nee’ leren zeggen.

• Growth Mindset en Grit, uitstelgedrag, mogen falen, doorzetten, Om-denken

• Sociaal emotionele intelligentie, vriendschappen, goed ruziemaken

• Verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leven, je eigen keuzes (durven) maken

• En ook ‘lastige onderwerpen’ als verliefdheid, veilig vrijen en genieten van vrijen, alcohol/roken e.d.

Hoe ga ik ze die levenslessen meegeven?

Dan blijft over de vraag hoe ik ervoor zorg dat de waan van alledag niet alle tijd opslokt, maar dat ik tijd maak om het met Milan en Elissa over deze belangrijke onderwerpen te hebben.

Het antwoord dient zich onverwacht vanzelf aan.

Milan komt even bij me zitten als ik ’s avonds het boek aan het lezen ben waar mijn blog van volgende week over gaat. Hij vraagt me waarom ik het boek zo interessant vind. Ik vertel hem wat ik ervan geleerd heb, waarna we daar een mooi gesprekje over hebben. Daarna vraagt hij me welke boeken ik hierna ga lezen, en of ik daar ook over ga bloggen. Dat is inderdaad mijn plan. “Kun je mij dan ook vertellen wat je van die boeken leert? Want ik vind dat ook heel interessant!” Uiteraard! Maar wat graag.

Ineens realiseer ik me ook dat als ik de blogs aan het schrijven ben, Elissa graag naast me komt staan en me vraagt waar het deze keer over gaat. Haar spanningsboog is korter, dus zij dwingt me om het kort en krachtig te vertellen, in voor haar begrijpelijke taal. Wat ik best lastig vind, maar graag wil verbeteren.

Grappig eigenlijk. Ik zit me af te vragen hoe ik de tools en levenslessen aan hen door wil geven, terwijl dit al aan het gebeuren is. Het enige dat ik hoef te doen is in hun bijzijn over die onderwerpen te lezen en te bloggen. En het voor te leven.

“When one teaches, two learn” – Robert Heinlein

“Tell me and I forget, teach me and I may remember, involve me and I learn” – Benjamin Franklin