Verleidelijke marshmallows en beeldschermen - en hun rake voorspelling voor het toekomstige succes en geluk van je kind: doe de Marshmallowtest

Milans beeldschermtijd heeft hij eerder op de dag al opgemaakt, dus het enige beeldschermen dat hij nu nog mag doen, is huiswerk maken. En zo ziet dit er niet uit. Maar ik wil niet conclusies trekken voordat ik zeker weet dat die terecht zijn.

Ik loop om de tafel. Op het scherm speelt een YouTube filmpje van een populaire vlogger.

Zucht.

De Marshmallowtest voorspelt het toekomstige succes – of gestruggel – van je kinderen

In het inspirerende en erg grappige TED talk filmpje “Don’t eat te marshmellow!” (3,4 mln views) zie je 4- en 5-jarigen die in hun eentje aan een tafeltje zitten, met voor hen 1 marshmallow. De begeleider vertelt hen dat hij 15 minuten de ruimte gaat verlaten. Als hij terugkomt en de marshmallow is er nog, dan krijgt het kind een 2e. Maar is de marshmallow op, dan blijft het bij die ene en krijgt hij/zij er geen extra.

De filmpjes zijn heel vermakelijk! Sommige kinderen steken de marshmallow direct in hun mond. Andere na een paar minuten. Sommigen vlak voor het einde. Eén ruikt er uitvoerig aan, maar eet er niets van. Een ander likt alleen. Het resultaat: 2/3e van de kinderen kon de verleiding niet aan en at de marhshmallow op. 1/3e weerstaat de verleiding, zit de 15 minuten uit, en krijgt een heerlijke 2e marshmallow.

Het belangrijkste principe van succes: het vermogen om voldoening uit te stellen

De clou van dit experiment; uit het vervolgexperiment toen de kinderen 18 jaar waren bleek dat 100% van de kinderen die hun verlangen konden uitstellen en zo de 2e marshmallow verdienden, het goed deden in hun leven; ze hadden goede cijfers, ze waren gelukkig, ze hadden plannen, goed contact met studenten en docenten.

Van degenen die de marshmallow-test niet hadden doorstaan en hem voor het eind hadden opgesmikkeld, was een groot deel aan het struggelen: lagere cijfers, minder studerenden, hogere % alcohol-/drugsverslaafden. Ze vonden het te lastig om hun korte-termijn-craving aan de kant te zetten en om voor de ‘verstandiger lange-termijn-beloning’ te gaan.

Verleidelijke beeldschermen

Elissa hoef ik meestal niet zo in de gaten te houden; die vindt beeldschermen wel leuk, maar ook weer niet zo boeiend dat ze er lang op blijft hangen. Daarnaast houdt ze zich meestal aan regels.

Milan daarentegen is altijd al gefascineerd geweest door beeldschermen. Toen hij ca 6 jaar oud was stond hij stiekem eerder op (zelfs wel eens om 05:30 “ik kon écht niet meer slapen!”) om langer te kunnen beeldschermen. Of ging hij eindeloos door als we hem niet beperkten. En als hij op gegeven moment móest stoppen van ons, was hij strontchagrijnig, hangerig, had nergens zin in en geen enkele inspiratie om zichzelf te vermaken (“Ik verveeeeel me! Ik weet niks leuks om te doen! Alleen beeldschermen is leuk!”).

Beeldschermregels: geven rust en verminderen discussie en gemopper

Om niet elke dag dezelfde discussie te hoeven voeren én omdat lang beeldschermen niet goed is voor de ontwikkeling van kinderen (o.a. negatieve invloed op slaap, concentratie, ogen, motorische ontwikkeling en het gaat te koste van andere activiteiten zoals buiten spelen, met elkaar praten, lezen, sporten of een bordspelletje doen), hebben we heldere beeldschermregels ingevoerd (zie onderaan).

Lange tijd hebben deze regels behoorlijk goed gewerkt. Maar de laatste tijd probeert hij steeds vaker stiekem onder de regels uit te komen: Hij blijft langer in z’n klas of op de wc hangen zodat ‘ie op z’n eigen telefoon kan spelen, zit stiekem met de iPad op z’n kamer, of kijkt filmpjes op z’n laptop tussen het huiswerk maken door. Een beetje zie ik het wel door m’n vingers, maar nu begint het weer te gek te worden.

Hoe leer ik mijn kind goed omgaan met verleidingen?

Vandaag is het de zoveelste keer dat de verleiding van het beeldschermen te groot is voor Milan en ben ik het zat. Ik vraag hem “Waarom ben je gaan beeldschermen, terwijl je weet dat de tijd op is?” En hij antwoord “Ik kon er niks aan doen. Ik wilde té graag beeldschermen!”

Ik wil voorkomen dat beeldschermen de baas worden over mijn kinderen. Dat die zo verleidelijk worden, dat hun huiswerk, hun opleiding, hun sociale leven eronder gaat lijden.

Vanaf de middelbare school heb je ineens veel minder grip op je kind en zijn gedrag, dus dit laatste basisschooljaar wil ik hem zoveel mogelijk bestand maken tegen die verleiding en z’n zelfbeheersing zoveel mogelijk laten groeien. Zodat hij in z’n puberteit – en daarna – opgewassen is tegen de ongezonde verleidingen van het leven (gamen, alcohol, drugs, ongezond eten, …).

Niet dat hij er niets van mag. Het gaat me er om dat het niet de baas wordt over hém, maar hij over de verleiding.

Je kind leren zijn eigen verantwoordelijkheid te zien en te pakken

Ik wil ze ook leren hun eigen verantwoordelijkheid daarin te zien en te pakken. Dat gaat alleen al over de woordkeuze. Met grote regelmaat hoor ik bijvoorbeeld “dat Donald Duckje leidde me af’. Dan leg ik ze uit “Nee, jij líet je afleiden door dat Donald Duckje. Je had er ook voor kunnen kiezen om er langs te lopen, het weg te leggen, je er van af te draaien ofzo”.

Ik weet ook wel dat het kinderbrein het nog lastig vindt om met dergelijke verleidingen om te gaan. Maar ook dat je beter wordt met ermee dealen, door zelfbeheersing te trainen. En door je er bewust van te zijn dat je een keuze hébt, je verantwoordelijk bent voor je eigen keuzes en acties, in plaats van de schuld buiten jezelf te leggen.

Zelfbeheersing trainen: belonen van goed gedrag (werkt beter dan straffen van ongewenst gedrag)

Gelukkig valt zelfbeheersing te trainen. En ineens weet ik hoe ik het ga aanpakken; volgens het principe van de Marshmallow test! Want het belonen van gewenst gedrag is veel effectiever dan het straffen van ongewenst gedrag als je mensen iets nieuws wilt leren.

Ik laat Milan en Elissa het Marshmallow filmpje zien en leg hen uit waarom ik het oefenen van zelfbeheersing zo belangrijk vind. En dat we dat gaan trainen: als ze zich keurig aan de beeldschermtijd houden, krijgen ze aan het eind van de week een half uur bonus-beeldschermtijd. Daar hebben ze wel oren naar! Maar gaan ze een van de dagen over hun tijd heen, dan krijgen ze niks extra. Die snappen ze ook wel.

En, werkt het?…

Inmiddels zijn we 4 maanden verder. De eerste 2 weken waren Milan en Elissa supergemotiveerd en stopten ze stipt op het moment dat hun tijd om was. De daaropvolgende 4 weken vergaten ze het met regelmaat. Ik herinnerde hen er weinig aan; ik wil dat ze er zelf aan leren denken. Ik word ook niet boos als ze het vergeten; fouten maken mag. Ik laat liever het mislopen van de bonustijd zijn werk doen. Zodat hun intrinsieke motivatie groeit.

En de afgelopen weken eindigden weer wel met bonustijd. En blije kinderen. En een vrolijke moeder: omdat ik ze niet meer zo in de gaten hoef te houden, of op de beeldschermregels hoef te wijzen. Omdat ze vrolijker zijn, en trots op zichzelf. En omdat ik vrolijk wordt van dat zo’n grappig TEDtalk filmpje omdenken zoveel effect heeft.

Benieuwd naar onze beeldschermregels?

• Doordeweeks mogen Milan en Elissa per dag maximaal 30 minuten ‘vrij beeldschermen’ (huiswerk maken gebeurt ook op een beeldscherm en komt daar dus nog bovenop).

• In het weekend mogen ze 2x 30 minuten, met daar tussenin minimaal een uur pauze. En pas vanaf 9:00 (om te voorkomen dat ze steeds vroeger opstaan, zodat ze steeds langer kunnen gamen voordat er ouders beneden kwamen, zoals ze een aantal jaren geleden deden).

• Zelf timer zetten: Om te voorkomen dat ze “o, vergeten!” zijn de tijd in de gaten te houden en daardoor – al dan niet per ongeluk – langer doorgaan, moeten ze zelf een timer instellen. Vergeten ze dat, dan gaat er 5 minuten van hun beeldschermtijd af.

• Spelen ze per ongeluk langer door dan die 30 min, dan gaat die extra tijd af van hun beeldschermtijd van de volgende dag.

• Als ze zich precies aan de beeldschermtijd houden, kunnen ze bonus-beeldschermtijd verdienen die ze op zondag kunnen innen. Gaan ze langer door, dan lopen ze die bonustijd mis.

In het rapport App, noot, muis van de stichting Mijn Kind Online staat:

• 6-8 jaar: maximaal 1 uur per dag, verdeeld over periodes van maximaal 30 minuten;

• 8-10 jaar: maximaal 1 à 1½ uur beeldschermtijd per dag;

• 10-12 jaar: maximaal 2 uur beeldschermtijd per dag;

• 12 jaar en ouder: maximaal 3 uur beeldschermtijd per dag.

NB: deze beeldschermtijden zijn inclusief alle vormen van beeldschermen, dus ook huiswerk maken.

Zie ook:

Klik om toegang te krijgen tot App_Noot_Muis.pdf

https://www.oudersvannu.nl/kind/spelen/beeldschermtijd/

https://www.mediaopvoeding.nl/vragen/_/vraag/hoe-lang-mogen-kinderen-computeren-en-tv-kijken/