Sterk de veerkracht van je kind met deze 2 leuke en simpele technieken

Ik ben met Milan bij een GGD testlocatie. Hij is sinds anderhalve dag verkouden en we willen graag weten of het iets onschuldig is, of Corona. Want stel dát hij het heeft; ik wil voorkomen dat Elissa en ik of anderen het via hem krijgen. Maar als het een gewone verkoudheid is, kunnen we stoppen met alle voorzichtigheid.

Want het is echt niet leuk om voortdurend op 1,5m afstand te moeten blijven, terwijl we normaal gesproken elkaar door de dag heen regelmatig een knuffel geven. En om zijn gebruikte spullen als laatste – en voor de zekerheid dubbel – af te wassen. En alles in huis extra schoon te maken, extra oplettend zijn bij elke nies, mijn beddengoed te wassen als hij daar even op is gaan liggen omdat hij even wat kwam kletsen en onbewust met zijn hand via zijn snotneus aan de dekens zit.

Het is heerlijk weer, dus we zijn naar de testlocatie vlakbij het Feijenoord stadion gefietst. 20 minuten fietsen vanuit ons huis. Na 5 minuten wachten is Milan aan de beurt. 2 minuten later zijn we klaar.

Terwijl we naar buiten lopen zegt hij “eigenlijk wel stom dat we 20 minuten moeten fietsen om vervolgens zo snel alweer klaar te zijn”. Ik moet lachen. “Zo kun je het zien ja. Je zou er ook anders over kunnen denken. En dan voel je je direct ook anders”. Vragend kijkt hij me aan.

Elke medaille heeft 2 kanten

Herken je dat: dat je vooral kijkt naar de negatieve kanten van een gebeurtenis? Het gebeurt mij nog steeds met grote regelmaat; dat ik vooral kijk naar wat er niet handig / fijn / gewenst is aan een situatie. Waardoor ik me zwaarder voel, gestrest raak, en m’n energie en zin om er wat mee te doen verminderen.

Maar inmiddels ben ik me er steeds vaker van bewust dat – als ik de tijd neem om op net een andere manier naar de situatie te kijken – ik er ook juist energie en inspiratie kan krijgen.

Want in wat voor situatie je ook zit, er zijn altijd meerdere mogelijkheden om ernaar te kijken. Door je daar bewust van te zijn, geef je jezelf de kans om er op verschillende manieren mee om te gaan, je energie en inspiratie te dempen of juist samen te ballen en in te zetten.

Dit vind ik zo’n waardevol inzicht, dat ik de simpele technieken waarmee ik het aanpak, graag aan mijn (en andere) kinderen leer.

Techniek 1: ‘ Elk nadeel heb z’n voordeel (en elk voordeel z’n nadeel) – vrij naar Johan Cruijff

Hoe (rot) een situatie ook is, er zitten ook altijd positieve kanten aan. Door bewust daar naar te kijken – bijvoorbeeld wat de vóórdelen van de situatie zijn, wat je ervan kunt leren, wat er juist fijn aan is, of wél goed is gegaan – krijgt de situatie een hele andere betekenis. En dat geeft jou weer een heel ander gevoel, bijvoorbeeld vrolijker, dankbaarder, daadkrachtiger.

Deze techniek zet ik vandaag ook in. Ik: “Je zou ook kunnen zeggen ‘Wat heerlijk dat we 20 minuten buiten konden zijn, gezellig kletsen en van het mooie weer genieten, en dat we maar zo kort hoefden te wachten’”. Milan kijkt me met een grote, beetje ondeugende glimlach aan. “Hmmmm, zou zóu ik er inderdaad naar kunnen kijken… 😉 Wel grappig, dat voelt direct anders trouwens!”

En met een opgewekt gezicht stapt hij op zijn fiets en heeft alweer zin in de terugtocht. Fijn. Dit zaadje is geplant (zo zie ik het als ik mijn kinderen iets wil leren, wat waarschijnlijk nog vaak herhaald moet worden, maar waarvan nu een eerste beginnetje is gemaakt). Dit zal hem in de toekomst vaak kunnen helpen.

Techniek 2: Bruin of blauw?

Een andere simpele techniek die ik regelmatig in zet, is er een die ik jaren geleden hoorde in een praatje van Tony Robbins. Vlak daarna kon ik hem perfect toepassen bij Milan:

Het is ochtend. We staan in de badkamer. Milan zit in deze periode niet lekker in z’n vel: Hij ziet elke dag op tegen naar school gaan, waar hij het maar saai vindt. Daarnaast heeft hij een hekel aan douchen (dat tijdrovende gedoe met uitkleden, nat worden, prikkende shampoo, afdrogen, weer aankleden). Dus een ochtend met én douchen én naar school moeten…

Hij loopt aan een stuk door te mopperen. Alles is stom en verkeerd. Ik probeer hem op te vrolijken, maar niets helpt. Ik voel mezelf steeds ongeduldiger en mopperiger worden. Wat moet ik hiermee aan? Ineens denk ik aan die techniek van Tony.

“Milan, ik heb een leuke opdracht voor je. Kijk eens rond in de badkamer welke bruine spullen je hier allemaal ziet”. Milan kijkt me verbaasd aan. Door deze opdracht – en de onverwachte verandering van onderwerp – vergeet hij helemaal om door te gaan met bozig doen. Hij kijkt rond en prent het in z’n geheugen. Ik zie al een trots in z’n ogen, omdat hij me wel eens zal laten zien hóe goed hij dit kan onthouden.

“Doe je ogen nu eens dicht. Vertel me eens welke blauwe dingen er in de badkamer staan.” Er verschijnt een verwarde uitdrukking op zijn gezicht. Even blijft het stil. Dan, terwijl hij nadenkt: “Ik weet het niet. Staan er eigenlijk welk blauwe spullen?”

“Oké, doe nu je ogen maar weer open en kijk eens rond of je blauwe spullen kunt vinden”. Ja hoor, blauwe spullen genoeg: een zeepje, speelgoed, shampoos, washandje, onderbroek en meer. Hij is verbaasd dat hij zoveel over het hoofd had gezien. En dat terwijl blauw in die tijd nog wel zijn lievelingskleur was. Vragend keek hij me aan wat ik hiermee wilde zeggen.”

Waar focus je op?

“Wat er ook gebeurt, er zijn altijd meerdere manieren om naar de situatie te kijken. Als je dat wilt, kun je ervoor kiezen op je alleen op de bruine dingen te focussen (die bijvoorbeeld staan voor wat er allemaal vervelend is). Maar er zijn ook altijd blauwe (leuke, fijne) dingen te ontdekken. Of bijvoorbeeld interessante groene. Of vrolijke gele. Je moet ze alleen wel wíllen zien. Je kunt het douchen en de saaie lessen zien als de bruine dingen. Kun je ook blauwe dingen bedenken bij vandaag?”

“Straks op het schoolplein voetballen met mijn beste vriend. En ik heb vannacht lekker geslapen. En ik vind jou lief. En mijn juf ook. En vanavond heb ik weer korfbaltraining en kan ik weer lekker vaak scoren.”

Terwijl hij dit zegt, klaart zijn gezicht op. Hij heeft nog steeds geen zin in douchen, en niet in de saaie lesstof, maar wél in de rest van de dag. En dat geeft hem zoveel energie, dat hij zich niet meer druk maakt over de stomme dingen.”

Waardevolle levenslessen

Sindsdien is het al genoeg om te zeggen “weet je nog die oefening met bruin en blauw?” Meestal lichten hun gezichten dan direct op. Omdat ze inmiddels vaak genoeg hebben ervaren hoe fijn en effectief het is: want het helpt hen uit hun negatieve gevoel, naar een positief gevoel. En het geeft hen daadkracht.

Ik probeer ze allerlei van dit soort waardevolle levenslessen mee te geven. En hen zo te helpen hun veerkracht te vergroten. Want tegenslagen zullen ze echt wel tegen gaan komen in hun leven. Maar met dit soort technieken hebben ze tools in handen om anders naar de situatie te kijken, weer kracht en moed te vinden, en misschien leuke energiegevende inzichten, en ermee aan de slag te gaan. In plaats van zich zo onmachtig te voelen als ik me regelmatig heb gevoeld.

Ontwikkelen van veerkracht helpt tegen burn-out

Dat gevoel onmacht, zeker als het gaat over zaken die echt belangrijk voor je zijn, blijkt namelijk een belangrijke veroorzaker van stress te zijn. En als het maar vaak genoeg gebeurt, kan het een goede voedingsbodem worden voor burn-outs. Dat leerde ik helaas pas tijdens mijn burn-outs. Gelukkig kan ik mijn kinderen helpen veerkracht te ontwikkelen, zodat zij hier beter bestand tegen zullen zijn dan ik was.

• -> Hoe ga jij om met de dingen die je kinderen een gevoel van onmacht geven, boos maken, waar ze van balen, bang voor zijn of tegenop zien? Of als ze vooral de negatieve kanten van een situatie zien? Hebben jullie interessante technieken die mij en andere ouders weer kunnen inspireren? Deel ze in de comments!