Spionnen in de Supermarkt - Hoe ik mijn kids zonder gezeur mee krijg met boodschappen halen
De weekboodschappen halen in het weekend. Niet bepaald een van m’n favoriete klusjes maar ja, ze moeten toch gebeuren. Dus dan doe ik ze het liefst in m’n eentje, zo efficiënt en snel mogelijk. Maar soms zit er niets anders op dan dat de kids mee moeten. Wat dan?
OMDENKENOPVOEDEN
1/14/20162 min read
En toen wilden ze ineens maar wat graag mee...
Laatst kon het niet anders dan dat de kids mee gingen de weekendboodschappen halen. Had ik niet echt veel zin in.
vanwege het gezeur vooraf (“ik wil niet mee, ik wil spelen!”),
de vertragingen in de winkel (“ik wil alle groenten wegen (of scannen. Of allebei.)!” “Hoeft niet want dat doen ze bij de kassa”. “Ik wil het toch!”).
en dan zijn er natuurlijk al die dingen die ze willen (Donald Duckje? En ik een Frozen boekje? Ik vind deze snoepjes heel lekker hè mama. Ik wil zo graag weer een keer chips…).
en natuuuurlijk willen ze altijd tegelijk het karretje duwen. Op dezelfde plek. Of in het karretje, op dezelfde plek. Of dezelfde boodschappen pakken…
hoe moeilijk kun je dat boodschappen halen maken!
Deze keer wilde ik het anders aanpakken! Kijken of ik ze zonder gezeur mee zou kunnen krijgen, en of ik ze in de winkel zou kunnen laten doen wat ik wil.
“Milan, Elissa, ik ga zo naar de supermarkt boodschappen halen maar ik weet niet of ik alles kan vinden wat ik nodig heb. Eigenlijk heb ik spionnen nodig die de boodschappen kunnen opsporen. Ik heb al de briefjes gemaakt met de geheime boodschappen. Weten jullie waar ik spionnen zou kunnen vinden?”
Je raadt het al!….
Matching outfits een must
Hun outfits werden nog snel even aangepast; sjawls om hun hoofd zodat ze onherkenbaar zouden zijn.
In de winkel: ze kregen steeds een briefje met 4 boodschappen erop geschreven. Milan fluisterde Elissa in haar oor wat zij moest zoeken en beide gingen ze op jacht naar de boodschappen. Uiteraard verdekt opgesteld, sluipend en laag lopend; want spionnen moeten zich onopvallend verplaatsen. En zodra ze hun buit binnen hadden, volgde hun nieuwe geheime instructies op het volgende briefje.
Ondertussen haalde ik op mijn gemakje de overige boodschappen.
“Mag ik de volgende keer weer mee?”
Je gelooft het bijna niet maar ze zeiden het echt: “Dit was leuk! De volgende keer wil ik weer spion zijn en mee gaan met boodschappen halen!”
Ok, het duurde iets langer dan wanneer ik alleen was gegaan, maar het was gezellig, en bijzonder vermakelijk die 2 spionnen helemaal opgaand in hun rol. En stiekem ook wel handig dat ze zo spelenderwijs zelf leren boodschappen halen. Gaat me vast nog eens van pas komen.