Kleur bekennen - Oefeningen in moedig en imperfect zijn

De schamele output van de perfectionist

Ik hou van kleur en ik ben heel creatief. Maar de perfectionist en de voorzichtige in mij hebben in de loop der jaren de overhand gekregen. Ze waren altijd al sterk aanwezig; als een tekening niet precies leek op wat ik natekende of in gedachten had, was ik zó teleurgesteld dat ik maar niet meer ging tekenen. Alleen als ik een ‘opdracht’ kreeg, tekende ik. En dat werd meestal prachtig. Maar uit mezelf tekende ik nauwelijks. Ik speelde op safe. Ook op andere vlakken; als ik bang was dat ik iets niet voor elkaar zou kunnen krijgen, ging ik het voor de zekerheid maar uit de weg. En ik kleedde me safe.

Hoe de passie voor tekenen verdween

Tijdens mijn studie Industrieel Ontwerpen verdwenen de laatste restjes tekenlust en kleur bekennen. Er waren daar zoveel mensen met veel meer talent en durf, dat ik me liet intimideren. Hetzelfde bij mijn baan bij een innovatief, creatief Ontwerpburo. Ik kon wegdromen bij intens gekleurde kamers zoals ik die bijvoorbeeld in de VT Wonen tegenkwam, maar zelf durfde ik dat niet te doen; in mijn huizen werden het vooral witte kamers met lichtgrijze kozijnen en donkergrijze vloer. Wel wat kleur in details als een kleed, of één muur, of accessoires, maar heel beheerst. Safe.

Perfectionisme en voorzichtigheid zijn energievreters

Een paar jaar geleden realiseerde ik me, dat dit op safe spelen en dit perfectionisme me enorm veel plezier en energie kost. Diep vanbinnen hou ik van kleur, van uitbundigheid, van originaliteit. Elke keer dat ik die wensen wegberedeneerde, voelde ik me diep vanbinnen teleurgesteld en verdrietig, want ik was niet trouw aan mezelf. Bovendien gaf ik mezelf niet de kans om ermee te experimenteren en er zo steeds beter te worden. En ik ontnam mezelf de kans om in de kleurrijke, originele omgeving te leven die mij energie en inspiratie geeft.

Durf te proberen, durf te falen

Toen ik dat doorkreeg, nam ik het besluit om het resultaat – en dus m’n perfectionisme – niet meer leidend te laten zijn. Om niet meer voorzichtig te zijn. Maar juist m’n uitbundigheid toe te laten. Ik wil zo graag dat Milan en Elissa wél durven dingen uitproberen, de eventuele fouten omarmen en ervan leren. En dat ze durven uiten wat ze vanbinnen voelen. Dat kan ik ze maar op één manier echt meegeven; door het ze voor te leven… Oef…

Leer je kinderen moedig zijn – door het ze voor te leven

Dus ik beloofde mezelf dat ik mocht tekenen en schilderen vanuit plezier en met kleur, en dat het resultaat lekker mocht mislukken (zie mijn blog ilovewhatidoandmaybeyouwilltoo). En toen we ruim een half jaar geleden verhuisden naar ons fijne appartementje, beloofde ik mezelf dat het kleurig zou worden. Milan en Elissa liet ik meebepalen: ze kozen de kleuren van hun kamers. Dat het een bonte combi werd, vond ik even schrikken, maar ik herpakte mezelf snel; want ik vind die durf en die hang naar kleur vooral geweldig! En werd het niets, of waren ze het na een tijdje de kleur zat; dan schilderen we het toch gewoon weer over… Maar het werd wel degelijk wat! We deden het heerlijk samen; zij schilderden de grote vlakken van hun kamers, ik de randen. Nu is de kamer van Elissa geel (Dotterbloem) met lichtgroen (Eigenwijs) en donkergroen (Woud). Die van Milan intens blauw (Beekje) met intens blauw-groen (Piraat). Hun kamers zijn intens, levendig, warm, eigen en oh zo mooi…

Van veiligheid (saai-witte muren) naar eigenheid (intens-groene muren)

De veiligheid had op één plek nog wel gewonnen: de woonkamer had vier witte muren. Ik durfde hier nog niet goed kleur te bekennen. Maar vond het eigenlijk ook wel wat saaiig. Niet warm, niet eigen, niet passend bij een Atelierhuis, zoals we ons huis ook wel noemen. Toen Elissa een aantal keer had gezegd dat ze het maar saai vond, en Milan instemde, gaf ik toe aan hun en mijn eigen hang naar kleur. Samen kozen we een prachtige intense groen voor de ene muur, en een lichtere variant groen voor een andere. Gisteren heb ik de boel geschilderd. Het is prachtig, zeker in combinatie met alle groene planten!