Een mooie vraag bij de start van een nieuw jaar - Stimuleer of rem jij de creativiteit, innovativiteit en eigenheid van je kinderen?

Op hoeveel manieren kun je in slaap vallen?

Ik zeg haar dat ze best een holletje op mijn bed mag maken in de doos, en dat ik haar dan voorlees terwijl zij erin ligt. Dat vindt ze fantastisch!

Met regelmaat wil ze in mijn bed in slaap vallen; want dat is zo lekker groot. Dan kan je er namelijk ook achterstevoren in gaan liggen, of overdwars, of in een rondje. Elke dag recht in je bed liggen is niet aan haar besteed: dat is maar “saaaaaai!” Dus valt ze in de leukste houdingen in slaap in mijn bed, en ligt daar heerlijk origineel te slapen tot ik haar naar haar eigen bed breng als het voor mij bedtijd is.

Ruimte geven aan out-of-the-box denken

Ik vind het prima. Nee meer dan dat:

ik vind het prachtig dat zij plannetjes maakt, buiten kaders denkt, buiten lijntjes wil kleuren. Dat ze voelt wat zíj graag zou willen, dat benoemt, en er werk van maakt. Ik vind het daarom ook heel belangrijk om haar die ruimte te geven; zodat zij haar creativiteit traint, haar daadkracht, haar eigenheid.

Zeg eens wat vaker “ja” in plaats van “nee”

Dat had ze al op de kleuterschool; zij wilde met 2 verschillende schoenen aan naar school. Ze was bang dat het niet zou mogen van me, maar gelukkig was ze moedig genoeg om het aan me te vragen. En ja, zeker mocht het van mij!

Ik heb me bij het begin van mijn moederschap namelijk voorgenomen om bij elke keer dat ik de neiging voel om (vaak uit gewoonte, of omdat anderen iets als ‘normaal’ zien) “nee” te zeggen, me eerst af te vragen of ik ook “ja” zou kunnen zeggen (indien nodig inclusief wat voorwaarden).

Met als resultaat: creatieve, originele, zelfverzekerde kinderen, die mogelijkheden zien waar anderen belemmeringen zien. En die daarmee hun innovativiteit trainen.

Uitproberen (en daarbij mogen falen) = leren

De juf had een andere visie: “dat kan toch niet? Je kunt toch niet goed lopen op 2 verschillende schoenen?” Nou, dat ging prima. En als het niet goed was gegaan, had ze er wat van geleerd; door het uit te proberen, te ervaren en te evalueren. Dat vind ik zoveel waardevoller dan dat ik haar die leerervaring ontneem door haar te zeggen dat 2 verschillende schoenen aan geen goed idee is, en hoe ze het wél moet doen. Dan ontneem ik haar haar creativiteit, haar nieuwsgierigheid.

Terwijl dat zo belangrijk is!

Nu, maar ook later als ze volwassenen is. Want om te kunnen innoveren, moet je bestaande oplossingen los durven laten om de verbeterde nieuwe oplossing te kunnen vinden. En om te kunnen innoveren moet je wel fouten dúrven maken, waar je weer van kan leren, verbeteren, innoveren.

“Creativity is intelligence having fun” [Albert Einstein]

Remmen we de creativiteit (en innovativiteit) van onze kinderen?

De TEDtalk van Sir Ken Robinson resoneerde dan ook echt met mij. Hij zegt in zijn aanstekelijke Britse lezing ‘Do schools kill creativity?’:

“Volgens mij hebben álle kinderen fantastische talenten en wij verkwanselen ze. Behoorlijk genadeloos. (…) Wat we wel weten is dat als je niet bereid bent fouten te maken, je nooit met iets origineels komt. … Tegen de tijd dat ze volwassenen zijn, hebben de meeste kinderen dat vermogen verloren. Ze zijn bang geworden om fouten te maken. Zo leiden we ook onze bedrijven. Wij stigmatiseren fouten.” [Sir Ken Robinson]

Ontdek de eigenheid van je kind

Ik wil Elissa graag de ruimte geven om haar creativiteit, nieuwsgierigheid en haar innovativiteit te ontwikkelen. En om haar eigenheid te ontwikkelen.

Ik wil haar de ruimte geven zich te ontwikkelen tot iemand die – nu al, op de middelbare school en later in het bedrijfsleven – vragen durft stellen, eigenzinnige voorstellen durft te doen, een eigen mening durft te hebben, met haar hoofd boven het maaiveld uit durft te steken, origineel durft te zijn, haar talenten en passies kent en durft in te zetten. Iemand die haar eigen keuzes durft te maken, in plaats van te doen wat anderen vinden / wat ‘hoort’.

Want ik geloof er in dat dat haar helpt om stevig in haar schoenen te staan. En om de wereld een beetje mooier te maken.

Mijn voornemen voor 2020: ruimte geven aan de creativiteit, innovativiteit en eigenzinnigheid van mijn (en andere) kinderen

Dus laat ik Elissa met liefde slapen in die doos.

Als ik de kamer in loop om haar naar de wc en naar haar eigen bed te brengen, glimlach ik vanwege het tafereel dat ik zie: een groot bed, met daarop een grote doos op z’n kant, waar 2 lange benen uitsteken. Wat is ze al groot. En heerlijk eigenzinnig. Ik ben trots, en zie verlangend uit naar wat zij in de toekomst gaat brengen.