Als ik dit als kind had geleerd, had ik nooit een burn-out gekregen (dus leer ik het mijn kinderen)

[Deze blog schreef ik voor 365 Dagen Succesvol en kreeg 48.472 views]

De meest waardevolle lessen van mijn leven leerde ik toen ik middenin mijn burn-out zat. Onderwerpen als veerkracht, effectief omgaan met emoties, het nut (en leuke) van eigenwijs zijn passeerden ineens de revue. Geregeld dacht ik: “Had ik dit maar geleerd als kind! Dan had ik zo veel beter om weten te gaan met alle stress en tegenslagen. En had ik niet in die dubbele burn-out hoeven te komen!” Mijn burn-outs kan ik niet meer terugdraaien. Maar hopelijk kan ik helpen voorkomen dat mijn kinderen er een krijgen: door hen op een leuke manier mijn lessons learned mee te geven. Tegenslagen en stress zullen ze ongetwijfeld krijgen, maar het zou fijn zijn als ze dan zo veerkrachtig zijn dat ze niet knakken, maar meeveren en weer gezond omhoog komen.

Veerkracht: wat is het en hoe krijg je het?

Emotionele veerkracht is het vermogen goed om te gaan met moeilijkheden, tegenslagen, veranderingen en stress. Voor mij bleek dat lijstje behoorlijk killing. Net niet letterlijk, maar scheelde niet veel. Gelukkig is veerkracht te leren. Dus probeer ik die wijze lessen aan mijn kinderen Milan en Elissa mee te geven (en ze stiekem zelf ook meer onder de knie te krijgen). Zo trainen we samen onze veerkracht. We:

• oefenen met accepteren van omstandigheden waar we niks aan kunnen doen;

• bedenken oplossingen voor dat waar we wél invloed op hebben;

• evalueren ervaringen, zodat we ervan kunnen leren;

• vragen om hulp en steun bij elkaar en anderen.

Emoties: eigenlijk best handige richtingaanwijzers

In onze niet-zeuren-maar-doorzetten-maatschappij vindt iedereen het prima dat je je gevoelens uit. Tenminste, zo lang dat positieve emoties zijn. Maar ben je boos, verdrietig, gekwetst, onzeker of durf je iets niet, dan krijg je al snel “stel je niet aan” of “je kunt het wel, geloof in jezelf” te horen. Inmiddels weet ik: emoties wegdrukken is niet zo’n slimme strategie. Als je ze juist wél toelaat, blijken ze aanwijzingen te geven naar een onderliggend probleem. Handig! Kun je die problemen mooi de wereld uit werken, in plaats van dat ze zich stiekem ophopen (waardoor je emmer steeds voller wordt…).

Dus als Milan weer eens flink boos is, of Elissa nukkig, nemen we de tijd om te kijken door welk probleem die emoties zijn getriggerd. Met opgeluchte kinderen tot gevolg. En soms onverwacht wijze opmerkingen: “Mam, ik snap niet waarom ik me zo boos voel. Kun je me helpen uitzoeken waardoor dat komt, zodat we het kunnen oplossen?” Wow.

Eigenheid maakt je sterk

Meegaand zijn en andermans waardering verdienen, zag ik altijd als mijn ultieme levensdoel. ‘Eigenwijs’ vond ik een negatief woord. Nu realiseer ik me dat ik daarmee mijn eigenheid op gaf, en mezelf dingen onthield die mij juist energie geven, me laten stralen.

Ik wil niets liever dan stralende, energieke kinderen. Dus stimuleer ik ze tegenwoordig om ‘Eigen-wijs’ te worden; te ontdekken wie zíj zijn en wat zíj willen. Bijvoorbeeld door ze zelf te laten bepalen welke kleren ze aan willen.
Milan loopt nu alleen nog in sportkleren – op school én op feestjes – omdat hij die veel lekkerder vindt zitten en cooler vindt dan gewone kleren. En Elissa gaat soms met twee verschillende schoenen naar school. Prima. Ik geniet van hun eigenheid! En zij zitten zo veel beter in hun vel dan toen ze niet zelf hun kleren mochten uitkiezen.

Nog meer wijze lessen

Dit is maar een fractie van de waardevolle lessen die ik heb geleerd en hen probeer mee te geven. We hebben het ook over onderwerpen als ‘Nee’ durven zeggen, effectief communiceren bij ruzies, de waarde van echt eerlijk zijn. Of een toekomstige burn-out hiermee voorkomen kan worden, weet ik niet. Maar ik hoop dat dit ‘krachtvoer’ ze zal helpen steviger in hun schoenen te staan dan ik stond.